Rondreis Zuidwest Amerika: Onze route in 23 dagen

Vanaf Amsterdam vlogen we via Washington D.C. naar San Francisco. De eerste vlucht duurde zo’n 8 uur en verliep rustig. Na enkele uren op Washington D.C. Dulles International Airport te hebben gewacht stond ook onze tweede vlucht klaar die zo’n 5 uur zou duren. Rond 20:00 uur kwamen we aan in de ‘The Windy City’, San Francisco. Met een shuttlebusje werden we naar ons hotel gebracht dat in downtown SF lag. Onze reisorganisatie had ons al op de hoogte gebracht van de vele dakloze mensen die er rondliepen en dat we ons geen zorgen hoefden te maken over eventuele criminaliteit. Maar het was vooral erg triest om te zien.

Als we dichterbij komen met de boot herkennen we de bekende contouren van de gebouwen en de wachttorens. Voordat we de rondleiding konden starten werden we nog even voorgelicht over wat wel en niet mag. Niet alle delen van het eiland zijn toegankelijk ivm veiligheid maar ook omdat het een beschermd nationaal park is waar beschermde vogels vaak jongen hebben. Daarna is het toch echt tijd voor de rondleiding. Middels een audiotour worden we (in het Nederlands nog wel) rondgeleid door de gevangenis. Het is allemaal erg indrukwekkend om te zien. De oude cellenblokken en de verblijven van de bewakers. Een leuk weetje is dat oud bewakers en ex-gevangenen hebben geholpen om de verhalen in te spreken.

Na de tour hebben we nog lekker wat gegeten in het Hard Rock Café en na nog wat winkeltjes te hebben bekeken op pier 39 werd het weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Een geslaagde eerste dag!

De volgende dag was het tijd om San Francisco te verlaten. In de ochtend vertrokken we richting Oakhurst om Yosemite National Park te bezoeken. Helaas ging de rit iets langzamer dan gehoopt en dat kwam voornamelijk omdat iemand per ongeluk de route in de Garmin op ‘fietsroute’ had gezet in plaats van ‘autoroutes’ wat er natuurlijk voor zorgde dat we nogal moesten omrijden. Ach, het kan niet allemaal in een keer goed gaan! We hebben er uiteindelijk wel om kunnen lachen. We kwamen hierdoor ook best wel laat aan en hadden daardoor geen tijd meer om het een en ander te bezoeken. Een goede avondmaaltijd volgde en we zijn lekker vroeg naar bed gegaan om de volgende ochtend het nationale park vroeg te kunnen bezoeken.

Het eerste bezoek van de dag was aan de Yosemite Falls. Deze bestaan uit twee delen, de upper en de lower Falls. Een wandeling tussen de schaduwrijke eiken en sequoia’s bracht ons naar de Lower Falls. Een gigantische waterval die vooral erg hoog is. Onderaan de waterval zorgt de nevel ervoor dat je aardig nat wordt, dus goed uitkijken met je fototoestel!

Hierna zijn we met de shuttlebus naar de halte gereden waar het pad naar Mirror Lake begint. Een wandeling van een mijl lang en eindigt bij een meer dat zo glad is als een spiegel. De shuttlebussen die er rijden zijn ideaal en ook voorzien van airco! Dat heb je in het hoogseizoen zeker nodig.

Het volgende punt was Glacier Point. Vanaf hier heb je uitzicht op bijna het hele Yosemite dal. Je wordt gewoon stil van het uitzicht, zo mooi. Inmiddels ging de zon ook bijna onder en hebben we de dag afgesloten met weer een goede Amerikaanse maaltijd.

Vandaag stond een bezoek aan de Hoover Dam op het programma. Ruim 50 km van LV ligt dit bouwwerk in de rivier de Colorado. Bij aankomst, controle. Veiligheid voor alles. Tassen en alle andere losse spullen door de x-ray en wijzelf door een detectiepoortje. Daarna volgde een rondleiding over het bouwwerk en hoe het tot stand is gekomen.

In het Luxor hotel stond destijds een exhibitie over Artifacts of the Titanic. Een bijzondere tentoonstelling met veel spullen die uit de Titanic zijn gehaald waar vaak ook persoonlijke verhalen aan vast zaten. Mooi om gezien te hebben!

We hebben de dag afgesloten met een bezoek aan het Mandalay Bay hotel waar we heerlijk hebben gegeten in de Irish Pub!

Tijd om Las Vegas weer te verlaten. Nadat we de stad uitgereden waren reden we al weer snel door het woestijn landschap. Naarmate we dichterbij Utah kwamen, veranderde het landschap. Het werd wat heuvelachtiger en ook de kleur veranderde. En toen we de grens met Utah overgestoken waren, was ook de tijd veranderd. De klok gaat een uur vooruit als je van Nevada naar Utah rijdt.

Het landschap werd steeds mooier met grote rotsen die een rode kleur hadden. Uiteindelijk kwamen we aan in Springdale, een dorp/stadje waar we aan de rechterkant van de weg ons hotel vonden, het Best Western Zion Park Inn. Een erg mooi hotel met zwembad. Ingecheckt en naar de kamer. De rest van de dag hebben we doorgebracht in het nationale park. Een prachtige omgeving waar we toch wel graag langer hadden willen blijven.

We stapten uit op het laatste punt, Bryce Point. Daar heb je een uitzicht over een groot gedeelte van de canyon met zijn karakteristieke stenen torentjes, hoodoos genaamd. Een schitterend gezicht. Ook dit moet je gezien hebben!

We moesten vandaag vroeg op om ons te melden bij de balie van het Ruby’s Inn hotel. We gingen namelijk (allemaal voor het eerst) paardrijden door Bryce Canyon NP! Met twee busjes werden we naar het vertrekpunt gebracht. Hier kregen we allemaal ons paard aangewezen voor die dag. Het was even wennen natuurlijk, vooral het ‘besturen’ van het paard. Maar we kwamen er al snel achter dat er vrij weinig te besturen viel. De paarden waren dit ritje zo gewend dat ze netjes achter elkaar aanliepen.

Na ongeveer anderhalf uur kwamen we op het keerpunt en stopten we even om wat te drinken. We hadden de tocht in de ochtend geboekt. Iets waar we achteraf erg blij om waren want het werd er natuurlijk ontzettend heet! Het was wel een beetje toeristisch natuurlijk, maar de omgeving kon niet beter!

De volgende stop werd Page voor drie nachten. We wisselden ook weer van staat. Van Utah naar Arizona en dat betekende ook weer een uurtje ’terug in de tijd’.

Omdat we vroeg aankwamen in het hotel zijn we even langs het bezoekerscentrum van de Glen Canyon Dam gegaan. Een bizar grote Dam die ongeveer net zo groot is als de Hoover Dam.

Na het bezoek aan de dam reden we door naar Wahweap Marina, een grote jachthaven waar we even wat gingen eten. Ook hier kwamen we binnen met de al eerder genoemde America the Beautiful pas.

Aangekomen bij de ingang van de canyon, is het best druk maar de Navajo gidsen houden het goed in de hand. Onze gids leidt ons naar binnen en in samenwerking met de andere gidsen zorgt ze ervoor dat iedereen ruim de tijd en gelegenheid krijgt om te fotograferen. Het is een lust voor het oog, door wind en regen zijn de wanden als golven uitgeslepen. De wanden zijn van een soort zandsteen en hebben geel, oranje-rode kleuren.

Tijdens de laatste dag in Page hebben we een bezoek gebracht aan Monument Valley. Na een lange en vermoeiende rit kwamen we aan bij de ingang van het park. Dit is het enige park waar we geen gebruik konden maken van de America the Beautiful pas. Dit park wordt beheerd door de Navajo indianen. De entree koste $ 5 per persoon.

Als we doorrijden zien we de bekende contouren van de enorme rotsformaties voor ons opdoemen. Deze zijn bekend uit menig film, voornamelijk westerns. Bij het bezoekerscentrum hebben we een mooi uitzicht over de vlakte met de 3 meest bekende stenen rotsformaties. Helaas is het weer niet perfect, maar door de onweersbui die ons tegemoet komt zorgde dit toch voor wat mooie plaatjes.

Van Page vertrokken we naar het plaatsje Tusayan. Een plek aan de zuidkant van de Grand Canyon waar we twee nachten hebben verbleven. Net buiten Page maakten we nog een stop bij Horseshoe Bend. Dit is een uitzichtpunt op een bocht in de rivier de Colorado. Dit gedeelte van de rivier ligt achter de Glen Canyon Dam, waar hij zijn weg vervolgt richting de Grand Canyon. Je staat hier 300 meter boven de rivier en je hebt een prachtig uitzicht op “het hoefijzer”, want dat is precies de vorm van de bocht die de rivier hier maakt.

De rit was deze dag niet zo lang. Ongeveer 140 mijl. We zagen prachtige rotsen, bergen en rechts van ons de Colorado die in een steeds diepere en bredere kloof zijn weg vindt.

Na de ingang van het Grand National Park te zijn gepasseerd, stopten we bij het eerste view point, Desert View. Wat een prachtig uitzicht was dit!

Op weg naar ons hotel stopten we nog bij diverse view points en de laatste voor die dag was bij het grote bezoekerscentrum waar een lang voetpad langs de canyon ligt. Ongelofelijke vergezichten, je weet niet waar je kijken moet. Een condor trakteerde ons op een lange glij-vlucht. Overal waar je kijkt zie je weer wat nieuws. En ver in de diepte stroomt telkens weer de Colorado, soms rustig soms met wilde schuimkoppen, een teken dat er een stroomversnelling ligt.

Voor vandaag stond er een bijzondere activiteit op de planning. Namelijk een helikoptervlucht over de Grand Canyon. Voor ons allemaal de eerste keer dat we in een helikopter zaten dus dat was ook nog wel even spannend. Omdat ik de lichtste van het gezelschap was, mocht ik voorin plaatsnemen naast de pilote. De beste plek wat mij betreft.

We kregen allemaal een koptelefoon met een muziekje op en vlogen richting de Grand Canyon. Op het begin zagen we voornamelijk veel beboste gebieden maar op een gegeven moment viel de grond onder ons weg en kwam de canyon in zicht. Dit was perfect getimed met de muziek waardoor het nog spectaculairder werd. Heel indrukwekkend om zo’n schouwspel te zien en een idee te krijgen van hoe groot de Grand Canyon wel niet is.

Omdat de route van Tusayan naar L.A. iets te lang was hadden we een tussenstop in het plaatsje Needles. Hier was overigens helemaal niks te beleven, maar we hebben er wel de heetste temperaturen mogen meemaken. Namelijk 45 graden. Zo heet hadden we het nog niet eerder meegemaakt.

Onderweg naar Needles hebben we een stukje van de bekende Route 66 gereden. We kwamen langs het plaatsje Selligman waar wat oude souvenirwinkeltjes stonden en zijn nog ergens gestopt voor een lekkere Amerikaanse burger. De dag was verder niet heel bijzonder, maar dat hoort bij dit soort reizen!

Vanaf Needles was het zo’n 400 km naar Los Angeles. Hoe dichter we bij L.A. kwamen hoe drukker het werd op de weg. Rond 15:00 uur kwamen we aan en nadat we ons even opgefrist hadden zijn we lekker wat gaan eten.

Na het eten zijn we de stad in gegaan op zoek naar de Walk of Fame om wat sterren te bekijken. Gezien het erg toeristisch is was het natuurlijk ook heel erg druk. Bij verschillende sterren stonden ook verklede personages zoals Spiderman en Iron Man waarmee je tegen betaling op de foto kunt. Leuk om gezien te hebben, maar niet het hoogtepunt van deze reis.

Deze dag stond gereserveerd voor een bezoekje aan Universal Studio’s. Als eerste bezochten we een nagebouwde set van de film Waterworld uit 1995 met Kevin Kostner in de hoofdrol, een beetje een geflopte film, en hier werden wat scenes uit nagespeeld met veel water- en vuureffecten.

Hierna hebben we nog diverse attracties bezocht maar het mooiste was toch wel de tour door het studio gebied met daarbij een 3D film van King Kong. Het treintje waar we mee rondgereden werden verdwijnt in een tunnel, de 3D brillen mochten op en de hele tunnelwand rondom ons veranderde in een filmscherm waarop het gevecht van King Kong met de 2 Tyrannosaurussen wordt nagespeeld.

Andere hoogtepunten zijn de volledige set van Jaws met het dorpje Amityville, de haai doet nog een poging om het treintje aan te vallen maar tevergeefs. Ook leuk om te zien, de volledige straat van Desperate Housewives. Ook zien we het plein uit de driedelige fim Back to the Future, met het stadhuis met de klok waar de bliksem inslaat in de film.

’s Middags om ongeveer half vier hadden we het wel gezien en zijn we teruggegaan naar het hotel. Als je de tijd hebt in L.A. en van pretparken en films houdt dan is Universal Studio’s echt wel een leuke ervaring.

Ons eerste doel voor vandaag was het Hollywood-sign. De 9 grote letters op de berg die van veraf te zien zijn, alleen wij hadden ze nog niet kunnen ontdekken. Even op de kaart gezocht en via een mooi weggetje door de heuvels, waar overigens leuke optrekjes staan, kwamen we op een uitkijkpunt waar we mooi uitzicht hadden op deze beroemde letters. Aan de andere kant van de weg hadden we overigens ook een mooi uitzicht over de stad, met op de voorgrond wat villa’s met zwembad en het Hollywood Reservoir. De weg waarvandaan we dit uitzicht hadden was overigens Canyon Lake Drive.

En verder gingen we weer, op weg naar het centrum van LA. Het Staples Center met het daarnaast gelegen Grammy Museum. Met het verkeer viel het allemaal nogal mee dus we waren daar vrij vlot. Het Grammy Museum is een doorlopende tentoonstelling van artiesten die grammy’s hebben gewonnen. Erg leuk en interessant om te zien.

Na nog wat rond gelopen te hebben reden we verder naar het volgende doel, Santa Monica Beach.
Ook hier kwamen we vrij gemakkelijk door het verkeer heen en hadden al snel een parkeerplekje bij de pier.
Het weer is hier overigens voor de derde achtereenvolgende keer weer uitstekend, 25-30 graden en geen wolkje aan de lucht. Heerlijk strandweer dus.

Na de auto geparkeerd te hebben, zijn we de pier opgelopen en hebben daar wat gegeten. Hier was ook weer een groot garnalen restaurant van de Bubba Gump Co. Erg leuk om de bijbehorende souvenirshop te bekijken met allemaal leuke kreten en one-liners uit de film. De pier zelf viel wat tegen. Een beetje vergane glorie. Wel mooie brede stranden met de daarbij behorende strandwacht huisjes.

Hierna teug naar het hotel voor een dip in de pool maar op de terugweg nog even door Beverly Hills om de dure huizen daar te bekijken. En die stonden er, prachtige huizen, auto’s, teveel om op te noemen.

Het was inmiddels al een flink stuk drukker geworden en het duurde dan ook langer dan gehoopt voordat we weer terug waren bij het hotel. Snel naar het zwembad, nog even genieten van de laatste zonnestralen.

De laatste dag van onze rondreis door zuidwest Amerika is aangebroken. We hebben deze dag niet erg veel meer gedaan. Alles op ons gemak in ieder geval. Wat rondgelopen, gegeten en klaargemaakt voor de terugreis.

De rondreis door Zuidwest Amerika zit er weer op. We hebben een prachtige reis gehad en bijzondere dingen gezien. Natuurlijk veel te kort om alles goed te kunnen bekijken maar het zal vast en zeker niet de laatste keer geweest zijn dat ik naar de VS ga! Via Chicago vliegen we terug richting Amsterdam. Terug naar ons koude kikkerlandje.